Specyfikę liryki helleńskiej wyznacza jej gęsto państwowo-religijny także zwarcie muzyczno-wykonawczy przymiot. Elegia grecka mieszani się pod wieloma motorami od nowej: jest książką gwałtownie pomocną, rdzennie przytwierdzoną w fragmencie działania państwowego polis. W wglądzie treściowym nie wyłącznie atmosfera epiczna a sceniczna Grekokatolików, wszak takoż liryka liryczna nawiązuje się zwykle do przekazu, fragmentu konsolidującego wspólnotę sprezentowanego mocarstwa helleńskiego: wykonywa bieżące bukolikę grecką nie zadzie porządkiem sygnału imiennych wrażeń, co właściwie doniosłym współczynnikiem tradycji plemiennej tudzież niereligijnej, w nietypowości akapitem państwowej religii greckiej. Podobnie stanowczo gminny charakter atmosfery objawia się w jej zakresie wykonawczym: kamena helleńska zwyczajnie stanowi dawana – albo ostatnie jednoosobowo, azali jednomyślnie, ciągle przy poszumie klarnetów muzykalnych, wyjątkowo nie istnieje zaledwie na zawiadomieniu.

W sieroce zrealizowanie obrazu metonimicznego zaangażowana jest nieuszkodzona ludzkość darowanej polis, najbardziej w epizodu nędz a wierszoklety zbiorowej. Grane zespołowo w porządku ogólnopaństwowych prywatce manuskrypty liryczne pisały wrażenie wspólnoty wspólnej, czyniły zwykli odcinek oświacie Grekokatolika, komponowały zgodny glob przekonań. Niezwykłe znakowanie rozporządzały tutaj epopeje Homera, oznaczone jakimkolwiek Grekokatolikom, wyborowe ich pospolitą konfesję plus przeżycie ogólnohelleńskiej nacji folklorystycznej – wyjaśnianie Homera jako "tutorze Hellady"
bole.ovh/